Το προτελευταίο χωριό, στο πρώτο πόδι είναι το Πευκοχώρι (περίπου 100 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη). Μπορεί να το ακούσετε να το ονομάζουν και «Καψόχωρα» αφού κατά το παρελθόν είχε καεί αρκετές φορές από εισβολές πειρατών.
Στο Πευκοχώρι θα μπορέσετε να περάσετε άνετες διακοπές, αφού έχει όλα τα κομφόρ που χρειάζεται κάποιος αλλά και σχεδόν όλα τα απαραίτητα καταστήματα, για να μην σας λείψει τίποτα. Στον παραλιακό σας περίπατο θα βρείτε από bar και καφέ, μέχρι εστιατόρια, ουζερί και supermarket. Μια σημαντική διαφορά έναντι όλων των άλλων χωριών είναι ότι το Πευκοχώρι έχει αρκετά μακρύ παραλιακό δρόμο όπου από την μια πλευρά είναι η θάλασσα με την όμορφη ξανθιά αμμουδιά και από την άλλη πλευρά τα διάφορα καταστήματα. Έτσι μπορεί κανείς να περπατήσει, να «χαζέψει», να κάνει μπάνιο πίνοντας ταυτόχρονα τον καφέ του ή και να καθίσει σε μια από τις ταβερνούλες και να φάει. .

Αξίζει να κάνετε μια βόλτα και από το παλιό κέντρο του χωριού, που υπάρχει η κεντρική πλατεία με το σιντριβάνι και το γραφικό εκκλησάκι, ενώ εκεί υπάρχει ο κλασικός «καφενές» του χωριού αλλά και μπαράκι (τύπου Αγγλικής παμπ) για να πιείτε το ποτό σας.

Το Art Boutique είναι η τέχνη της φιλοξενίας...Το tisimveni.gr σας το παρουσιάζει με τη δική του ματιά.

 Βρίσκεται σε κεντρική τοποθεσία στο Πευκοχώρι, ακριβώς απέναντι από την παραλία, προσφέροντας μονάδες με καλαίσθητη διακόσμηση,

Καθε δωμάτιο είναι μοναδικό.Σας παρουσιάζουμε ενδεικτικα κάποια από αυτά.

ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ

Αν ρωτήσεις έναν ειδήμονα της Τέχνης τι χαρακτηρίζει τον ιταλό ζωγράφο Μοντιλιάνι, θα σου απαντήσει με κλειστά μάτια: απλές γραμμές, μακρόστενα κορμιά, οβάλ πρόσωπα με ανδρόγυνα χαρακτηριστικά. Με επιρροές από την κυκλαδική, την αφρικανική, την ασιατική, τη βουδιστική και την αναγεννησιακή τέχνη, ο Μοντιλιάνι κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του, μοναδικό προσωπικό στυλ. Αυτό το γοητευτικό  στυλ, αντικατοπτρίζεται  στο εσωτερικό του δωματίου και το καθίστα άκρως δελεαστικό και απολαυστικό, έτοιμο να σας ταξιδέψει.

Η Σωζόπολη είναι παραλιακός οικισμός του νομού Χαλκιδικής και το 2001 αριθμούσε 733 κατοίκους.Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τις τουριστικές επιχειρήσεις. Οι παραλίες του οικισμού προσελκύουν σε ετήσια βάση πολλούς επισκέπτες. Σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από τη Νέα Καλλικράτεια, βρίσκεται ο βυζαντινός οικισμός Βεριά, επίνειο της σημερινής Σωζόπολης.

Ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία

Οι κάτοικοι που δημιούργησαν τη Σωζόπολη ήταν Θράκες πρόσφυγες, κυρίως, από τη Σωζόπολη της Βόρειας Θράκης (της Ανατολικής Ρωμυλίας στη σημερινή Βουλγαρία), αλλά και από άλλες πανάρχαιες εστίες ελληνισμού της Δυτικής Μαύρης Θάλασσας, όπως η Αγχίαλος και ο Πύργος της Ανατολικής Ρωμυλίας. Η Σωζόπολη της Μαύρης Θάλασσας ήταν η μετεξέλιξη της Απολλωνίας, ακμαίας αποικίας των Μιλησίων - Ιώνων του 7ου αι. π.Χ., η οποία στη μακραίωνη ιστορία της αναδείχτηκε σε μητροπολιτικό κέντρο του ελληνισμού στα παράλια της Βόρειας Θράκης. Στο ύψωμα, όπου είναι χτισμένο το σημερινό χωριό, εντοπίστηκε η θέση ρωμαϊκού και βυζαντινού οικισμού.  Επίσης, στα αριστερά του δρόμου προς Βεριά, συναντούμε την "Τούμπα" με ερείπια αρχαίου οικισμού, όπου και η έδρα του Επισκόπου "Κασσανδρείας και Βρυών". Ενεργός είναι πολιτιστικός σύλλογος ο οποίος, με τη βοήθεια του Δήμου οργανώνει εκδηλώσεις στις 6 Αυγούστου, ημέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, με παραδοσιακούς χορούς και φαγητό.

Η Συκιά είναι κωμόπολη με 2.353 κατοίκους το 2001 και έδρα του πρώην Δήμου Τορώνης και νυν Δήμου Σιθωνίας του νομού Χαλκιδικής.

Αποτελεί Δημοτικό διαμέρισμα με ίδια ονομασία . Είναι το νοτιότερο και πιο απομονωμένο χωριό της Σιθωνίας, σε απόσταση 160 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη.

Ασχολίες των κατοίκων είναι η αλιεία, η γεωργία, η μελισσοκομία και ο τουρισμός. Τα σπίτια διατηρούν το παραδοσιακό τους χρώμα σε ό,τι αφορά την αγιορείτικη αρχιτεκτονική.

Στον οικισμό υπάρχουν ΚΕΠ, ιατρείο, ΚΑΠΗ, 2 νηπιαγωγεία, Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο, Λύκειο και ταχυδρομείο. Η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα αγωνίζεται στην Α΄ ερασιτεχνική κατηγορία του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής.

Οι παραλίες του Αγίου Νικολάου Σιθωνίας βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το χωριό και ξεχωρίζουν για την ψιλή κατάλευκη άμμο και την καταγάλανη θάλασσα με τα πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά.

Το επίνειο του Αγίου Νικολάου είναι ο Όρμος Παναγίας, ένα γραφικό λιμάνι, σε απόσταση μόλις 2,5 χιλιόμετρα από το χωριό. Με πεύκα που φιλούν το πρόσωπο της θάλασσας, με την κυκλική δαντελωτή του ακτογραμμή και φόντο την κορυφή του Άθω, του δίνουν το μοναδικό προνόμιο να αποτελεί την πόρτα απ’ όπου 100.000 επισκέπτες κάθε καλοκαιρινή περίοδο απολαμβάνουν μια κρουαζιέρα προς την Αθωνική πολιτεία. Απ’ τον Όρμο Παναγίας πραγματοποιούνται καθημερινά δρομολόγια για τον περίπλου της χερσονήσου του Άθω, καθώς και μικρές στάσεις στο νησάκι της Αμμουλιανής και στην Ουρανούπολη. Στις γραφικές ταβέρνες του Όρμου μπορούν να ικανοποιηθούν με τους εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες και οι πιο απαιτητικές γαστρονομικές επιθυμίες με τη συνοδεία του παραδοσιακού αγιονικολάτικου τσίπουρου.

Αμέσως μετά τον Όρμο βρίσκεται το Λαγονήσι με τους ατέλειωτους κόλπους και τις μαγευτικές ακρογιαλιές. Στην τοποθεσία αυτή μια διαυγέστατη ρηχή ακρογιαλιά προσφέρει στον επισκέπτη μια μαγευτική θέα.

Ήσυχο, παραθαλάσσιο χωριουδάκι με εκπληκτική παραλία με άσπρη, ψιλή άμμο και ολόγυρα γκρίζα βράχια, κατάλληλο ήρεμο καταφύγιο για ήσυχες απολαύσεις. Σ' αυτή την ειδυλλιακή αμμουδιά αποβιβάστηκαν στις 6 Απριλίου 1854 οι επαναστάτες του μακεδόνα οπλαρχηγού Τσάμη Καρατάσου, οι οποίοι είχαν έρθει από την Εύβοια μέσω Σποράδων για να ξεσηκώσουν τους Έλληνες της Χαλκιδικής. Προκαλεί τον καθένα για ήσυχες και ξεκούραστες διακοπές και την δυνατότητα για επίσκεψη στις γύρω περιοχές (Συκιά, Σάρτη, Ν. Μαρμαρά) Το Καλαμίτσι είναι ένας από τους πιο όμορφους γραφικούς παραθαλάσσιους οικισμούς της Χαλκιδικής. Είναι ευρύτερα γνωστό για την μοναδική παραλία του και τα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά της. Απόσταση από τη Θεσσαλονίκη 157 χλμ. -

Το Πόρτο Κουφό είναι ένα μικρό ψαροχώρι στη νοτιοανατολική Σιθωνία με  το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Ελλάδος και πλούσια ιστορία.

Υπάρχουν περίπου 100 μόνιμοι κάτοικοι και λίγα σπίτια, αλλά το καλοκαίρι ο πληθυσμός αυξάνεται κατά πολύ λόγω των επισκεπτών και του τουρισμού.

Εδώ σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Χαλκιδικής αλλά και ολόκληρης της χώρας που συνδυάζει το πράσινο του βουνού και το βαθύ μπλε της πεντακάθαρης θάλασσας
Το Πόρτο Κουφό είναι ένα μικρό και ήσυχο ψαροχώρι που μοσχοβολάει φρέσκο ψάρι. Απέχει από το Νέο Μαρμαρά 25 χλμ και για να φτάσετε εδώ θα περάσετε μέσα από μια ειδυλλιακή πευκόφυτη διαδρομή που θα σας μείνει αξέχαστη. Το Πόρτο Κουφό είναι το ασφαλέστερο και μεγαλύτερο (σε βάθος) φυσικό λιμάνι στην Ελλάδα και αποτελεί το μέρος όπου όλα σχεδόν τα ψαροκάικα της περιοχής αδειάζουν τις ψαριές τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο Πόρτο Κουφό και στις όμορφες ψαροταβέρνες του θα φάτε το πιο φρέσκο ψάρι σε όλη τη Χαλκιδικής.

Στο νότιο τμήμα της χερσονήσου της Σιθωνίας, του μεσαίου "ποδιού" της Χαλκιδικής με τις χρυσαφένιες αμμουδιές και τους πευκόφυτους ορεινούς όγκους, βρίσκεται ένα μεγάλο και ασφαλές φυσικό λιμάνι, το Πόρτο Κουφό, σε περιοχή με επιβλητικό φυσικό ανάγλυφο.

Πολυάριθμα αλιευτικά, ιστιοπλοϊκά και ταχύπλοα σκάφη δένουν στο Πόρτο Κουφό, που είναι γνωστό για τις ψαροταβέρνες του. Σύμφωνα με την παράδοση, η ονομασία του λιμανιού οφείλεται στο γεγονός ότι όποιος αγκυροβολεί στα βαθιά νερά του δεν έχει ακουστική επαφή με το ανοιχτό πέλαγος.

Κατά την αρχαιότητα ο Κωφός λιμήν, όπως ονομαζόταν τότε, ήταν το δευτερεύον λιμάνι της Τορώνης, τειχισμένης πόλης που, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ιδρύθηκε από χαλκιδείς αποίκους τον 8ο-7ο αιώνα π.Χ.

Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους το λιμάνι υπήρξε ορμητήριο πειρατών, ενώ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσε βάση υποβρυχίων των Συμμάχων.
Το θέαμα του λιμανιού από ψηλά είναι μοναδικό, καθώς θεόρατοι βράχοι υψώνονται πάνω από έναν κόλπο, ο οποίος μοιάζει απίστευτα με λίμνη, αφού το πολύ μικρό άνοιγμα προς την ανοιχτή θάλασσα μόλις που διακρίνεται.

Στη Μονή Σταυρονικήτα

Η μονή Σταυρονικήτα είναι η νεότερη και μικρότερη μονή του Αγίου Όρους. Απέχει δεκαπέντε λεπτά από τις Καρυές με το πουλμανάκι, ή μια ώρα από τη μονή Παντοκράτορος από ένα παραλιακό μονοπάτι. Η μονή χτίστηκε στις αρχές του 16ου αι. στα χρόνια της παντοδυναμίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, χωρίς την οικονομική ενίσχυση των χριστιανών ηγεμόνων της εποχής. Χωρίς πολλά μετόχια και με ασήμαντη σε σχέση με τις άλλες μονές κτηματική περιουσία, ποτέ δεν γνώρισε μια περίοδο μεγάλης ακμής, ενώ καταστράφηκε επανειλημμένα από πυρκαγιά (1817, 1864, 1879).

Το κτιριακό συγκρότημα είναι μικρό με καθαρά φρουριακό χαρακτήρα, θεμελιωμένο στην άκρη ενός βράχου. Επειδή ο βράχος είναι σαθρός γίνονται εκτεταμένες εργασίες στήριξης, τόσο της μονής, όσο και του βράχου. Ο εσωτερικός χώρος είναι περιορισμένος, τόσο που μετά βίας υπάρχει αύλιος χώρος γύρω από το καθολικό. Το ίδιο το καθολικό είναι μικρό, αλλά στολισμένο με τοιχογραφίες του φημισμένου ζωγράφου της Κρητικής σχολής Θεοφάνη Στρυλίτζα. Κτίστηκε το διάστημα 1517-1536 και είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Η τράπεζα βρίσκεται στον πρώτο όροφο της νότιας πτέρυγας και είναι τοιχογραφημένη από εκπροσώπους της Κρητικής σχολής.

Ο  Άγιος Αντώνιος βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του όρους Κάλαυρος κοντά στα σύνορα των νομών Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης όπου και ανήκει διοικητικά. Στην Τοπική Κοινότητα του Αγίου Αντωνίου ανήκει και ο οικισμός του Μονοπηγάδου.

Έχει έκταση 261,5 στρέμματα και απέχει από τη θάλασσα, τον μείζονα Θερμαϊκό, 12 περίπου χιλιόμετρα. Οι κάτοικοι, που στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι πρόσφυγες φτάνουν τους 600 και προέρχονται κατά 70% από Πόντιους, 25% Σαρακατσάνους και 5% Θρακιώτες.  Η περιοχή κατοικείται ήδη από την εποχή του Χαλκού.

Στον Αγ. Αντώνιο και το Μονοπήγαδο λειτουργούν αγροτουριστικές μονάδες παρασκευής παραδοσιακών ποντιακών και όχι μόνο προϊόντων, όπως ζυμαρικά, πίτες και γλυκίσματα. Ο Γυναικείος Αγροτικός Συνεταιρισμός Παραδοσιακών Προϊόντων του Αγ. Αντωνίου ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1999 και είναι ο πρώτος γυναικείος συνεταιρισμός του Ν. Θεσσαλονίκης.

Ο συνεταιρισμός παράγει χειροποίητα παραδοσιακά προϊόντα υψηλής ποιότητας με συνταγές που αντανακλούν την πολιτισμική κληρονομιά του τόπου. Περέκ με χειροποίητα φύλλα πίτας ψημένα στο τζάκι με ξύλα, συρόν, ιβριστό, μακαρίνα (ποντιακά προϊόντα), χυλοπίτες, τραχανά, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού από φρέσκα φρούτα εποχής χωρίς καθόλου συντηρητικά.