Την κρατάτε κάθε χρόνο την ημέρα της Ανάστασης από μικρά παιδιά και στέκεστε στην εκκλησία περιμένοντας το «Χριστός Ανέστη». Ξέρετε, όμως, γιατί την κρατάτε;

Μπορεί οι τεράστιες φανταχτερές λαμπάδες με την Barbie ή τα χελωνονιντζάκια που κρατούσατε παιδιά να έχουν αντικατασταθεί πλέον με απλά κεριά ή λαμπάδες της εκκλησίας λόγω… ηλικίας, το έθιμο όμως, παραμένει το ίδιο. Κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο τα μεσάνυχτα, περιμένετε στην εκκλησία με τη λαμπάδα ή το κερί σας στο χέρι, για να πάρετε το Άγιο φως και να φιληθείτε ανταλλάσοντας ευχές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα στο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη». Από πού ξεκινά όμως, αυτό το έθιμο;
Το έθιμο της λαμπάδας
Από τα αρχαία χρόνια, όταν οι πρόγονοί μας ήθελαν να τονίσουν τη σπουδαιότητα ενός γεγονότος, άναβαν κεριά, όπως π.χ. στο γλέντι πριν από ένα γάμο.
Σύμφωνα με την Ελληνορθόδοξη παράδοση, το έθιμο της λαμπάδας όπως το γνωρίζουμε σήμερα, βρίσκει τις ρίζες του στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, όπου το Μεγάλο Σάββατο βαφτίζονταν οι νέοι πιστοί ως χριστιανοί και την ώρα του μυστηρίου κρατούσαν στα χέρια τους λαμπάδα αναμμένη, η φλόγα της οποίας συμβόλιζε το φως του Χριστού που στο εξής θα φώτιζε την ψυχή του νέου χριστιανού.
 

Σήμερα, τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σάββατου ανάβουμε τη λαμπάδα μας με το Άγιο φως, το οποίο συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού. Το Άγιο φως, όπως υποστηρίζουν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ανά τον κόσμο, αποτελεί ένα θαύμα που συμβαίνει κάθε χρόνο στον πανάγιο τάφο στα Ιεροσόλυμα.
Σύμφωνα με την παράδοση, στον θόλο του Ναού της Αναστάσεως κάθε χρόνο, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, εμφανίζονται φλόγες και αστραπές που κανείς δεν γνωρίζει από που προέρχονται. Μαρτυρίες μάλιστα, αναφέρουν ότι πολλές λαμπάδες των πιστών ανάβουν μόνες τους και ότι η φλόγα δεν μπορεί να τους κάψει τα πρώτα λεπτά. Το Άγιο αυτό φως μεταφέρεται σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες, έτσι ώστε να μεταδοθεί από τους ιερείς στις λαμπάδες των πιστών, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.
Θεωρείται επίσης, μεγάλη τύχη να φτάσει κάποιος με τη λαμπάδα αναμμένη στο σπίτι του μετά την εκκλησία, ενώ πολλοί με τη φλόγα των κεριών σχηματίζουν έναν σταυρό στο κατώφλι του σπιτιού τους για να έχουν καλή τύχη.
Το έθιμο λοιπόν, της πασχαλινής λαμπάδας, ουσιαστικά συμβολίζει της δύναμη της αγάπης την οποία λαμβάνουμε από το φως του Χριστού την ώρα της Ανάστασής του και το οποίο εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, μεταφέροντας το μήνυμα της αγάπης από τον έναν στον άλλο.
Για το λόγο αυτό, η πασχαλινή λαμπάδα πρέπει να είναι απλή και να προέρχεται από καθαρό κερί κι όχι από παραφίνη. Τα «αναγκαία» πλέον, παρελκόμενα τύπου Gormiti, Patty, Barbie, νίντζα κ.ο.κ. που κρέμονται από τις λαμπάδες των παιδιών, αποτελούν απλώς την παρέμβαση της νονάς προς αποφυγήν υστερικού κλάματος του βαφτιστηριού της, το οποίο δεν «μασάει» από μηνύματα αγάπης και Άγιο φως. Θέλει παιχνίδι μαζί με τη λαμπάδα του.