 Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης και η ανέγερσή του τοποθετείται στο δεύτερο μισό του 14 ου αι. Είναι αφιερωμένος κατά παράδοση στους Αρχάγγελους και Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ. Πρόκειται για ένα κεντρικό ξυλόστεγο κτίσμα με περίστωο στις τρεις διευθύνσεις (βορράς, νότος, δύση). Κάτω από το δάπεδο του ναού υπάρχει ισόγεια κρύπτη, η οποία πιθανόν να χρησίμευε ως οστεοφυλάκιο ή χώρος ταφής. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί και προστέθηκε παράπλευρα ένας μιναρές με δύο εξώστες με την ονομασία "Ικί Σεριφέ Τζαμί", δηλαδή τζαμί των δύο εξωστών. Μετά το 1912 δόθηκε πάλι στους χριστιανούς και αναστηλώθηκε με τη σημερινή του μορφή το 1953.
Ο πολυαγαπημένος μας Πατήρ Παναγιώτης Καραγιάννης, κοιμήθηκε εν Κυρίω, την, Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018 μ.Χ. στα 79 του χρόνια! Η εξόδιος ακολουθία του έγινε στις 6.00 το απόγευμα στον Ι. Ναό Ταξιαρχών Θεσσαλονίκης, παρουσία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, ο οποίος και τόνισε την μεγάλη προσφορά του πατέρα Παναγιώτη, που άφησε πίσω του χιλιάδες πνευματικά παιδιά, αλλά και 21 εγγόνια και 2 δισέγγονα!Πριν χρόνια, κάποια μέρα, ο παππούλης ήταν στο πίσω μέρος του Ι. Ν. των Ταξιαρχών, ακίνητος, σχεδόν κρυμμένος, στηριζόμενος στο μπαστουνάκι του και κοίταζε προς αυτό ακριβώς το σημείο. Κάποιο πνευματικό του παιδί πέρασε από εκεί μα δεν τον είδε. Τότε ο παππούλης του φώναξε: Βλέπεις; Εκεί θα γίνει το τάφος μου... Και πράγματι εκεί έγινε...
Ο τάφος του είναι πλέον, πίσω από την παραπάνω Εκκλησία που διακόνησε επί δεκαετίες, στολισμένος με έναν απλό ξύλινο σταυρό, μεγάλη παρηγοριά για τους χιλιάδες ανθρώπους που τον υπεραγαπούσαν και γέμισαν ασφυκτικά Ναό και αυλή, για να αποχαιρετίσουν την αγία και σεπτή μορφή της Θεσσαλονίκης! Ο άγιος παππούλης, ο παππούλης μας, όπως τον λέγαμε όλοι, που διακόνησε επί δεκαετίες στον παραπάνω Ι. Ναό , υπήρξε ο πνευματικός μας γέροντας, όπου καταφεύγαμε σαν κουρασμένα και τσακισμένα πλοία, στο μεγάλο και απάνεμο λιμάνι της αγάπης του και των θείων συμβουλών του!
ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΝΟΜΑΤΑ
Ο τάφος του αγίου παππούλη μας πίσω από τον Ι.Ν. Ταξιαρχών, άνω πόλη Θεσσαλονίκης
Γεμάτος αγάπη, καλοσύνη, γλυκύτητα, μας καθοδηγούσε πάντα στο δρόμο του Θεού, χωρίς να σταματήσει ούτε μία μέρα τις Θείες Λειτουργίες, ενώ μνημόνευε καθημερινά και αδιάλλειπτα επί χρόνια ολόκληρα, ακούραστα, όλα τα πνευματικά του παιδιά, χιλιάδες ονόματα, προσφέροντάς μας ένα "δίχτυ ασφαλείας".
Ο καλός μας παππούλης, κάποτε μας είχε πει, πως όταν νέος στην ιερατική σχολή, του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, και τον ερώτησε: θέλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο μου; Και από τότε ο παππούλης μας ακολουθούσε κατά γράμμα τα βήματα του Αγίου. Και όπως εκείνος έκανε καθημερινά, ασταμάτητα Θείες Λειτουργίες και Αγρυπνίες, έτσι έκανε και ο Πατήρ Παναγιώτης, όλες τις ασθένειες, τα γηρατειά και τους πόνους στα πόδια του, ακόμη και όταν βγήκε στη σύνταξη, μέχρι που έπεσε οριστικά στο κρεβάτι.
ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ
Η ευλογημένη κατακόμβη των Αγίων Θεοδώρων, κάτω από τον Ι.Ν. Ταξιαρχών, όπου Λειτουργούσε και Εξομολογούσε ο παππούλης Παναγιώτης - Πόσα και πόσα δεν έχουν τα διηγηθούν τα πάντα εδώ
Αξέχαστες θα μείνουν σε όλους μας οι αγρυπνίες του παππούλη, πότε πάνω στους Ταξιάρχες κάθε Πέμπτη βράδυ, πότε κάτω στην κατακόμβη των Αγίων Θεοδώρων, που ταυτίστηκε απόλυτα με εκείνον. Ο ιερός και ταπεινός χώρος είναι ζυμωμένος με την μορφή του, τόσο που όποιος μπαίνει εκεί, είναι σαν τον βλέπει και να τον ακούει.
ΚΟΣΜΟΣΥΡΟΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Μάλιστα εκεί μέσα στην Κατακόμβη εξομολογούσε με τις ώρες, μέχρι τα μεσάνυχτα κάθε Δευτέρα, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι προσέτρεχαν σε αυτόν, ενώ δεκάδες ήταν οι φτωχοί και οι πονεμένοι του, για τους οποίους επίσης φρόντιζε, δίνοντας συχνά από το δικό του υστέρημα...
Αλλάζαμε χρόνο στην κατακόμβη, μόνο με το φως των καντηλιών και στο τέλος ο παππούλης μοίραζε δώρα σε όλα τα παιδάκια! Και εκείνα τι χαρά! Είχαν τον δικό τους, αληθινό και ορθόδοξο Άγιο Βασίλη, που ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, κάπου στις 1.30 με 2.00 το πρωί, αφού τα είχε δώσει το μέγα δώρο της Θείας Κοινωνίας, τα προσέφερε και από ένα παιχνίδι, αυτοκίνητα για τα αγόρια, κούκλες για τα κορίτσια! Και φυσικά για όλους μικρές βασιλόπιτες! Ο παππούλης Παναγιώτης, η αγιασμένη αυτή λευκή μορφή της Θεσσαλονίκης, ακόμη κι όταν βγήκε στη σύνταξη, όπως είπαμε δεν "ησύχαζε". Πήγε λοιπόν και λειτουργούσε στην ιστορική παμπάλαια Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ του εν Θεσσαλονίκη (Μονή Λατόμου που εορτάζει στις 26 Ιουνίου), ενώ ανέλαβε και ευπρέπισε το σχεδόν εγκαταλελειμμένο μέχρι τότε Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης (λίγο πιο πάνω, που εορτάζει 31 Αυγούστου), όπου κάθε χρόνο τελούσε τον Πανηγυρικό Εσπερινό στην μικρή αυλή του, με θέα ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη!
|
