Το Θέατρο Αθήναιον παρουσιάζει ένα έργο που συναρπάζει και συγκινεί. "Μετά τη Θήβα", ένα ψυχολογικό θρίλερ του Δημήτρη Καρακάση. Μια θεατρική παράσταση σκοτεινή, αιματηρή και αστεία.
Λίγα λόγια για το έργο:

Ένα μυστικό καλά κρυμμένο στο παρελθόν. Πριν δεκαεπτά χρόνια στη Θήβα, η Ανθή πεθαίνει την ώρα που φέρνει στη ζωή τον Θάνο. Λίγες μέρες αργότερα, ο σύζυγός της, Λάιος, παίρνει το νεογέννητο και φεύγει.

Σήμερα, στη Θεσσαλονίκη. Τελευταία ημέρα πανελληνίων εξετάσεων. Ο Θάνος δίνει το καθοριστικό μάθημα για την εισαγωγή στη σχολή της Ψυχολογίας. Επέλεξε τη συγκεκριμένη σχολή, προκειμένου να βρει την αιτία των συμπτωμάτων που τον προσβάλουν κάθε φορά που έρχεται κοντά σε ανθρώπους. Ο Λάιος επιστρέφει στο άδειο σπίτι ύστερα από μια μέρα ακόμη στο σφαγείο. Δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη του Πέτρου, του γυναικολόγου που είχε ξεγεννήσει την Ανθή. Ο Πέτρος δείχνει έντονο ενδιαφέρον για την κατάσταση του Θάνου. Ο Λάιος θέλει να τον διώξει, αλλά δεν μπορεί, καθώς ο γυναικολόγος μοιάζει να τον εκβιάζει. Ο Θάνος επιστρέφει απογοητευμένος...
 
 
 

Σημείωμα συγγραφέα - σκηνοθέτη

 Από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω το κείμενο, ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να το σκηνοθετήσω. Δεν έγραψα απλώς διαλόγους. Περιέγραψα λεπτομερώς τους χαρακτήρες, τις συναισθηματικές τους αποχρώσεις, καθώς και τις κινήσεις τους. Όταν τελείωσα τη συγγραφή, ήταν σα να το είχα ήδη σκηνοθετήσει.

Αρχή όλων ήταν η έμπνευση. Δεν αποφάσισα να γράψω κάτι, αφού παρατήρησα ότι κάποιο θέμα, όπως για παράδειγμα ό,τι αφορά τη Σμύρνη, είναι της μόδας. Ούτε έχω κάποιον συγγενή που είναι μυθιστοριογράφος, έτσι ώστε να μου μπει ο πειρασμός να διασκευάσω κάποιο γνωστό του έργο. Ήρθε η έμπνευση και μετά έγραψα.

Έχοντας μελετήσει κυρίως την αρχαία ελληνική, τη σκανδιναβική και την αμερικανική δραματουργία, μπορώ να πω με σιγουριά ότι υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές στη θεατρική γραφή. Ο ενεργητικός θεατής μπορεί να παρατηρήσει τον τρόπο με τον οποίο τις έχω αφομοιώσει. Οι υπόλοιποι μπορούν απλά να απολαύσουν ένα ψυχολογικό θρίλερ. Ένα θρίλερ, στο οποίο 3 άνθρωποι παλεύουν για τα θέλω τους. Και δεν είναι απλά θέλω. Είναι θέλω χωρίς τα οποία δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Επέλεξα να χρησιμοποιήσω ενότητα δράσης, τόπου και χρόνου. Κατά αυτόν τον τρόπο ήμουν υποχρεωμένος να εξαντλήσω τις δυνατότητες της υπόθεσης, αντί να καταφύγω στις εύκολες λύσεις που θα προσέφεραν οι συνεχείς αλλαγές. Θεωρώ πως βγήκα κερδισμένος από αυτήν την απόπειρα, καθώς γνώρισα καλύτερα τους 3 χαρακτήρες, και ελπίζω πως το ίδιο θα ισχύει και για τους θεατές.

Ως προς τη σκηνοθεσία της παράστασης θα πω ότι δεν έκανα άλλο από το να συνδυάσω τις αρετές του κειμένου με αυτές των τριών επαγγελματιών ηθοποιών, πάνω σε μια ρεαλιστική βάση. Στη συνέχεια πλαισίωσα αυτό το μίγμα με ένα σκηνικό και με τη μουσική ενός νέου συνθέτη, με μοναδικό γνώμονα τη διατήρηση της ομοιογένειας. Καμία παραδοξότητα, καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού. Μάλλον το γεγονός ότι έχω γράψει το κείμενο με απήλλαξε από τέτοιου είδους ανάγκες.

Κάπως έτσι έμεινα πιστός στις προτροπές δύο σημαντικών ανθρώπων της τέχνης. Η παράσταση κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητά της. Δε λείπουν το γέλιο, η αγωνία και η συγκίνηση.

Δημήτρης Καρακάσης
 
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρακάσης
 Μουσική: Ηλίας Βαφειάδης
 Σχεδιασμός - κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Καρακάσης, Κώστας Χατζηκαλλινικίδης
 Φωτισμοί: Ειρήνη Μπουτάρη
 Ειδικός σύμβουλος: Ευάγγελος Κατσιούλης
 Φωτογραφία - Teaser: Ανδρέας Σιαδήμας
 Δημόσιες Σχέσεις - Επικοινωνία: Έρη Χριστοφορίδου
 
Ηθοποιοί επί σκηνής: Κυριάκος Δανιηλίδης, Γιάννης Μόχλας, Φαμπρίτσιο Μούτσο