ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Βας.Όλγας 35, τηλ. 2310 83 20 60

Ριχάρδος Β’
Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά
Από 21 έως και 31 Μαρτίου
Η παράσταση «Ριχάρδος Β’-Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά» που συγκλόνισε το Αθηναϊκό κοινό, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές ,ανεβαίνει στο θέατρο Αθήναιον για να συναντήσει το κοινό της Θεσσαλονίκης.
Από 21 Μαρτίου και για 8 μόνο παραστάσεις, ο Τάσος Νούσιας φορά το κοστούμι του αλαζόνα βασιλιά Ριχάρδου Β του Σαίξπηρ, βουτώντας στα άδυτα της ψυχοσύνθεσης του, ενσαρκώνοντας παράλληλα και τους κύριους αντιπάλους του.
Ο Ριχάρδος Β' ήταν ένας από τους πιο αινιγματικούς Άγγλους βασιλιάδες, που μετατράπηκε από τον Σαίξπηρ σε μια συναρπαστική, συγκινητική, μελέτη ενός τραγικού ήρωα  και μιας ψυχής ποιητική

Το έργο «Ριχάρδος Β’-Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά» αποτελεί μια πιο συμπυκνωμένη εκδοχή του «Ριχάρδου Β’. Ξεκινά, δε, από το τέλος: Ο Ριχάρδος έχει χάσει το θρόνο του από τον αντίπαλό του τον Μπόλιμπροκ. Φυλακισμένος πια, απογυμνωμένος από αξιώματα και προνόμια, βιώνει το σκοτάδι και την απόλυτη μοναξιά. Ώσπου ένας απροσδόκητος επισκέπτης εμφανίζεται στο παράθυρο της φυλακής, βγάζοντάς τον από τον λήθαργο. Ισχυρίζεται πως είναι ο πρώην σταβλίτης του και γίνεται η αφορμή ώστε ο έκπτωτος βασιλιάς να ζήσει ξανά νοερά το ένδοξο παρελθόν του και ν’ αναλογιστεί το ζοφερό παρόν του.
Φωνές από το παρελθόν αρχίζουν να ζωντανεύουν στη συνείδησή του. Ψευδαισθήσεις πλημμυρίζουν τον μικρόκοσμο της φυλακής του. Καθώς ο Ριχάρδος αναμετράται με τα αίτια του ξεπεσμού και της καθαίρεσής του, τον βλέπουμε να ταλαντεύεται μεταξύ παραληρήματος και διαύγειας, αμφιβολίας και αλαζονείας, χιούμορ και αυτολύπησης. Ο επισκέπτης, ο οποίος φαίνεται πως έχει μια μυστηριώδη δύναμη, προτρέπει τον Ριχάρδο ν' αντιμετωπίσει κατάματα τη θνητή αλλά και την ηθική του υπόσταση.
Πλέον, αναζητά απάντηση σε μια τελευταία-ίσως την πιο καθοριστική-ερώτηση: «Τώρα που τα έχασα όλα, ποιος είμαι;»
Ο Σαίξπηρ έχει καταφέρει, όσο λίγοι συγγραφείς στην παγκόσμια δραματουργία, να περιγράψει μέσω της διήγησης των μύθων του, το εσωτερικό δράμα του ταξιδιού της ψυχής των ηρώων του. Τα έργα του δεν αφορούν μόνο τη λειτουργία της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά μπορούν να ερμηνευτούν ως ιερά, ονειροπόλα ακόμα και μυστικιστικά.

Ταυτότητα παράστασης "Ριχάρδος Β’- Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά"
Μετάφραση: Κ. Καρθαίος
Σκηνοθεσία-δραματουργία-σκηνογραφία- επιμέλεια κίνησης: Marlene Kaminsky
Κατασκευή σκηνικού/σκηνικών αντικειμένων: Ρούλης και Γιώργος Αλαχούζος
Κοστούμια: Μαρία Σιαφάκα
Πρωτότυπη μουσική: Constantine
Σχεδιασμός φωτισμού: Σεσίλια Τσελεπίδη
Φωτογραφίες: Δημοσθένης Γαλλής
Κινηματογράφηση trailer : Γιώργος Γεωργόπουλος/ Multivision
Εκτέλεση παραγωγής: Πάνος Αγγελόπουλος
Φωτογραφίες της παράστασης: Niko Pandazaras
Μάσκα: Wintercroft
Παίζουν: Τάσος Νούσιας, Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος
Φωνή της Βασίλισσας: Μάιρα Μηλολιδάκη
Παραστάσεις:                                                                                               Πέμπτη  21/3 και 28/3 στις  21:00                                                                              Παρασκευή  22/3 και 29/3 στις  21:00                                                                             Σάββατο  23/3  και 30/3  στις  21.00                                                                Κυριακή  24/3 και  31/3  στις  20.00

Διάρκεια: 90 λεπτά
Στο  Θέατρο Αθήναιον, Λεωφ.  Βασιλίσσης  Όλγας 35
Τιμή εισιτηρίου:
10 € προπώληση στο viva.gr (Ριχάρδος Β’-Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά) και στα ταμεία του θεάτρου μέχρι της 18 Μαρτίου 2019 . Μετά οι τιμές θα διαμορφωθούν στα 12€ (προπώληση)
Γενική είσοδο την ημέρα της παράστασης : 15 € / 12 € (φοιτητές ,άνεργοι, ΑΜΕΑ, συνταξιούχοι)

Οι κριτικές μας

O Richard ασφυκτιά, πνίγεται, αναζητά απεγνωσμένα να εκφραστεί, όχι μόνο ως ευγενής ηγεμών, αλλά ως ένας άνθρωπος που βασανίζεται σε μια αδήριτη ανάγκη να εκφράσει τον δικό του επίγειο όλεθρο.
Η σκηνοθεσία της Marlene Kaminsky απεικόνισε τον ήρωα να πλάθεται, να αναμορφώνεται, να συντίθεται, να πεθάνει μέσα από την αλλαγή των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών. Ο χορός της ζωής που αγκαλιάζει και διαμορφώνει τον Richard είναι ο χορός του ίδιου του έργου, όπου ο θεατής χάνεται, αναβιώνει και πεθαίνει σε μια αέναη, ανεπιστρεπτί, πορεία προς το επέκεινα.
Η σκηνοθετική οπτική εικονοποιεί κάθε σημασιολογική πτυχή του έργου και συναρπάζει με την πολυπλοκότητα των επιπέδων, μεταδίδει διάπυρα την αλήθεια της στιγμής, ζωντανεύει αριστοτεχνικά κάθε δίλημμα.
(artandpress)

...Ο «Ριχάρδος Β'-Το Ρέκβιεμ ενός βασιλιά» είναι μια παράσταση που αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς, όχι μόνο επειδή είναι μια παράσταση ερμηνείας με τον Τάσο Νούσια να καθηλώνει επί ενενήντα λεπτά το κοινό, αλλά και λόγω της όμορφης σκηνοθεσίας της καθώς και του κειμένου της, το οποίο αν και συμπυκνώνει το σαιξπηρικό έργο επ΄ουδεμία περίπτωση δεν αλλοιώνει την ουσία του...
Σπεύσετε να την δείτε όσο είναι καιρός!
(mixgrill)

...Οι θεατές δικαίως καταχειροκρότησαν στο τέλος τους συντελεστές. Ο Νούσιας και πάλι μας δικαίωσε..."Πέτα ψυχή μου" λέει στο τέλος ο βασιλιάς. Άλλα και εσείς πετάξτε μέχρι το θέατρο "Άλφα", ψυχές μου γιατί αυτό το ρεσιτάλ ηθοποιίας και κινησιολογίας δεν πρέπει να το χάσετε.                                                          (Σταυρουλα Ματζωρου, Εφημεριδα των Συντακτων)
...Συνολικά, πρόκειται για μια παράσταση με ενδιαφέρουσα σκηνοθετική άποψη, όπως μαρτυρά και το τέλος, όπου ο Ριχάρδος Β’ αναλήφθηκε στον ουρανό σαν ιερό σφάγιο, αντί της άνανδρης δολοφονίας του που υπάρχει στο πρωτότυπο σαιξπηρικό κείμενο και με εξαιρετικές ερμηνείες.                                                                 (tospirto, Τόνια Τσαμούρη)
...για να καταλήξει στο τέλος περνώντας από όλες αυτές τις μεταβάσεις, σε μία αβαρή ύπαρξη, έναν ασκητή, που πλέον παραδίδει αμαχητί την ψυχή και το πνεύμα του στο επέκεινα, κατακτώντας έστω και για λίγες μόνο στιγμές την υπέρτατη γαλήνη.
 Αντί για το βασιλικό του χρίσμα και το κεράτινο στέμμα του, το μέτωπο του πλέον στολίζει το φως μίας επώδυνης και συνάμα λυτρωτικής  επίγνωσης.  «Πέτα ψυχή μου πέτα»…έτσι μας αποχαιρετά και εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τον τιμήσουμε με το πηγαίο, ειλικρινές και παρατεταμένο χειροκρότημα μας, υποκλινόμενοι  για μία ακόμη φορά στο ταλέντο του Τάσου Νούσια.
(Theathinai, Λίλας Παπαπάσχου)

....Ο Τάσος Νούσιας έχει τη στιβαρότητα και το μέτρο που απαιτεί ο ρόλος, αν έπρεπε να υπογραμμίσω τη βασική αρετή του, αυτή θα ήταν η ικανότητά του να συνδυάζει τη γλυκιά θλίψη με την πυρωμένη οργή. Ο ρυθμός του λόγου  του παλμογραφεί  τις έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, με αφομοιωμένο αίσθημα και τεχνικές, ενσυναίσθηση  και ψυχοσωματική ετοιμότητα. Λίγοι ηθοποιοί έχουν τη σκηνική πυγμή και τη στεντόρεια φωνή, που τους επιτρέπουν να πυρπολήσουν τη σκηνή, ανά πάσα ώρα και σκηνή. Με  συγκίνησε η ετοιμότητα του να καταδύεται με θέρμη και αλήθεια στο ρόλο του.... Το ατμοσφαιρικό/συμβολικό σκηνικό σύμπαν, με πολύτιμο αρωγό τους φωτισμούς συνδημιούργησαν μία σειρά συναισθημάτων που ξεχείλιζαν από το εσωτερικά πλουσιοπάροχο και φορτισμένο παίξιμο του Νούσια. (theatrecomments.weebly.com)
...Ειδική μνεία για το συνολικό αποτέλεσμα αξίζει να γίνει στην εμπνευσμένη  μουσική του Constantine και τους πλέον λειτουργικούς φωτισμούς της Σεσίλιας Τσελεπίδη. Η  δουλειά και των δύο στάθηκε αρωγός στην επική αλλά, συνάμα, μεταφυσική ατμόσφαιρα πολλών σκηνών.
Η νέα θεατρική σεζόν μόλις ξεκίνησε και τολμώ να πω, ότι έχουμε μια από τις ερμηνείες της σεζόν από τον Τάσο Νούσια, κρατώντας τη συγκινητική προτροπή του φινάλε «Πέτα ψυχή μου» από την επιβλητική φωνή του για μια ιδανική κάθαρση...
(Τexnes-plus, Γιώτα Δημητριάδη)
...Οι ερμηνεία και των δύο ηθοποιών υπέροχη, τιτάνιο έργο αυτό του Τάσου Νούσια, με τις τρομερές εναλλαγές θυμικού, την ευρεία ερμηνευτική γκάμα και την αριστοτεχνική διαχείριση του σκηνικού χώρου.
Η σκηνοθεσία, εμπνευσμένη με άποψη και αρκετές πολύσημες αιχμές. ...Ο φωτισμός της Σεσίλια Τσελεπίδη εξαιρετικός, συνέβαλε καθοριστικά στη σκηνοθεσία, αποδίδοντας με ενάργεια τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των προσώπων και τα επιλεγμένα σκοτάδια στο τέλος που σηματοδοτεί το «Κοινή γαρ η τύχη» όλων των ανθρώπων.
(Τheatromania, Μαρία Μαρή )

... Αυτό όμως που κάνει την συγκεκριμένη απόδοση τόσο ξεχωριστή είναι η εκπληκτική παρουσία του κ. Νούσια. Ένας ηθοποιός που στηρίζεται στη δυναμική της φωνής του δεν επαναπαύεται σε αυτό και μόνο το στοιχείο απόδοσης, αλλά μέσω της “χορογραφίας” των κινήσεών του εντάσσει ακόμα και τη φυσική του κατάσταση στην ερμηνεία του. Η ιδιαίτερη αυτή προσέγγιση ενός αποδυναμωμένου σωματικά και ψυχικά άρχοντα από έναν ηθοποιό που μετατρέπεται σε αθλητής επί σκηνής, έχει μια παράξενη ομορφιά. Μια τόσο δυνατή δήλωση εσωτερικού αγώνα που δεν σταματά ακόμα κι όταν πλησιάζει το τέλος. Ένα τέλος που νοείται σαν ήττα μόνο όταν γίνεται αυτή η εσωτερική αποκαθήλωση, που δεν μπορεί παρά να οδηγήσει και στο σωματικό θάνατο...
(noizy, Δημήτρης Μπάρμπας )