«Η Νοσταλγός» Το αριστούργημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μετά τις Sold-Out παραστάσεις στην Αθήνα έρχεται στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αμαλία
Σκηνοθεσία: Άννα Παπαμάρκου Παίζουν: Αριέττα Μουτούση, Μαρία Λογοθέτη, Δημήτρης Λιόλιος Στο ρόλο του μπάρμπα-Μοναχάκη εμφανίζεται κινηματογραφικά ο Θοδωρής Κατσαφάδος
Από την Τέταρτη 1 Μαρτίου μέχρι και την Κυριακή 5 Μαρτίου στις 21.00 την Κυριακή στις 19.00
Ο Θίασος Λώτινος Ήλιος και η σκηνοθέτις Άννα Παπαμάρκου, μετά την επιτυχημένη παρουσίαση για δύο χρονιές στην Αθήνα, της θεατρικής μεταφοράς του αριστουργήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, παρουσιάζουν τη Νοσταλγό, στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αμαλία, από τη Τετάρτη 1 Μαρτίου μέχρι και την Κυριακή 5 Μαρτίου.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της παράστασης, βρίσκεται η καταξιωμένη ηθοποιός Αριέττα Μουτούση, που πλαισιώνεται από δυο νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς, τη Μαρία Λογοθέτη και τον Δημήτρη Λιόλιο, ενώ στο ρόλο του μπάρμπα – Μοναχάκη εμφανίζεται κινηματογραφικά ο Θοδωρής Κατσαφάδος.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Στη θεατρική μεταφορά του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η Νοσταλγός» η μνήμη ξυπνά και ζητά λύτρωση στο παρόν. Η Λιαλιώ ταξιδεύει και πάλι πέρα... Τότε, που ήταν νέα, παντρεμένη με συνομήλικο του πατέρα της. Τότε, που φλεγόταν από τη νοσταλγία για το πατρικό της σπίτι. Μια φεγγαρόλουστη νύχτα έκλεψε μια βάρκα μαζί με τον νεαρό ερωτευμένο Μαθιό. Η αθώα βαρκάδα εξελίχθηκε σε αγωνιώδες ταξίδι φυγής, καθώς ο σύζυγος τούς καταδίωξε. Η νοσταλγός ήταν αποφασισμένη να φτάσει πάση θυσία στην απέναντι όχθη και να επιστρέψει στην πατρίδα…
Η Λιαλιώ συμβολίζει κάθε ψυχή που ασφυκτιά μέσα στην αδιέξοδη πραγματικότητα και αναζητά την επιστροφή στην αθωότητα και την ακεραιότητα. Είναι η ψυχή που έχει τόση θέρμη και αφοσίωση στην αλήθεια της, ώστε να μεταμορφώνεται η ίδια σε βάρκα και πανί και σε άνεμο ευνοϊκό, που την οδηγεί πίσω στην δική της «Ιθάκη»…
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Η Λιαλιώ συμβολίζει την κάθε ψυχή που ασφυκτιά μέσα στην αδιέξοδη πραγματικότητα και νοσταλγεί την επιστροφή στην αθωότητα και την ακεραιότητα. Συμβολίζει την ψυχή που δεν καταδέχεται να παραμείνει εγκλωβισμένη στη νοσταλγία, αλλά κάνει την ηρωική έξοδο αποφασισμένη να αλλάξει τη μοίρα της. Τολμά με ωριμότητα, με σεβασμό στον εαυτό της, αλλά και στον περίγυρο της. Ένα θέμα πάντα επίκαιρο, καθώς ζητούμενο της εποχής παραμένει η ελευθερία και η αυθεντικότητα. Στη θεατρική μεταφορά του διηγήματος γίνεται ένα άλμα στο χρόνο. Η αφετηρία της δράσης μεταφέρεται χρόνια μετά. Το φώς της σελήνης, οι ήχοι της φύσης μοιάζουν σαν τότε… Ξυπνούν τις μνήμες από τη νεανική φυγή και ζητούν λύτρωση στο παρόν. Σε έναν σκηνικό χώρο που διαρκώς κινείται ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, με την επιβλητική παρουσία της ανατέλλουσας σελήνης και του νερού, όλα είναι ρευστά και όλα είναι δυνατά.
«Η Νοσταλγός» ταξιδεύει και πάλι πέρα... Ένα ταξίδι που θα επαναλαμβάνεται όσο ο άνθρωπος παραμένει μακριά από την πατρίδα. Ποια να είναι άραγε αυτή η πατρίδα για τον καθένα;
Άννα Παπαμάρκου
Έγραψαν για την παράσταση (αποσπάσματα κριτικών):
«Η Αριέττα Μουτούση πλάθει μία αφηγήτρια εύθραυστη και μελαγχολική, που υιοθετεί την νοσταλγία της Λιαλιώς, συναισθανόμενη τον πόνο και τις επιθυμίες της» [Αναστασία Ρίζου, Culturenow.gr]
«Η σκηνοθεσία έχει πράγματι επιχειρήσει ένα καθαρό ανέβασμα, φέροντας την κεντρική ηρωίδα μπροστά στο χρόνο, αναπολούσα τη νιότη και τα πάθη της, τη θαρραλέα φυγή της από τα «δεσμά» του μπάρμπα – Μοναχάκη. Οι ήρωες είναι διακριτοί, η πλοκή παρακολουθείται παρά τη δυσκολία της γλώσσας» [Στέλλα Χαραμή, Tospirto.net]
«Η σκηνοθεσία της Άννας Παπαμάρκου είναι εξαιρετικά ευρηματική, καθώς έχει επινοήσει ακόμη ένα δραματικό πρόσωπο που αποτελεί την μητέρα, αλλά και τον ωριμότερο εαυτό της Λιαλιώς». «Η Αριέττα Μουτούση με την ερμηνευτική της ωριμότητα ενσάρκωσε αριστοτεχνικά την ώριμη νοσταλγό με τις ιδιαίτερα απαιτητικές της εκφραστικές εναλλαγές». [Στέλλα Χαχάλη, Artic.gr]
«Το απλό και λειτουργικό σκηνικό, τα όμορφα κοστούμια, ο αισθησιακός φωτισμός, η ανάλογη μουσική, "οι στεναγμοί και περιπαθή άσματα" συνέβαλλαν στην ποιότητα της παράστασης. Μια παράσταση που ως "ονειρώδης εκδρομή" θαλασσινή, έδωσε στον καθένα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της απόδρασης υψώνοντας πανιά σε ούριο νοσταλγικό άνεμο». [Χαρά Κιούση, Newsbeast.gr]
«Ένα όνειρο ξεδιπλώθηκε από τις πρώτες φράσεις που ακούστηκαν στη σκηνή του θεάτρου. Η Αριέττα Μουτούση με τρόπο μαγικό μας μετέφερε στα χρόνια του κυρ-Αλέξανδρου και μας έκανε να πιστέψουμε ότι η γλώσσα του είναι και η δική μας καθημερινή γλώσσα. Ένα λαμπερό παραδοσιακό κέντημα η ερμηνεία της». [Παναγιώτης Μήλας, Catisart.gtr]
«Η σκηνοθέτης διατηρεί το κείμενο και την δύσκολη γλώσσα του Παπαδιαμάντη, γεγονός που μου άρεσε πολύ. "Παίζει" με το φεγγάρι και την θάλασσα». «Η Αριέττα Μουτούση, σε μια ερμηνεία που "κεντάει" και πράγματι σε εντυπωσιάζει. Δεν αφηγείται μόνο, ζει την ιστορία της νιότης της Λιαλιώς. Συμπάσχει. Τρέχει, χαίρεται, τραγουδάει, χτυπάει παλαμάκια δείχνοντας την χαρά της. Στο πρόσωπό της καθρεφτίζονται όλα της τα συναισθήματα». «Είναι μια υπέροχη παράσταση. Αξίζει να την δείτε!». [Βίβιαν Μητσάκου, theaterproject365.wordpress.com]
