Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανοίγει την αυλαία της Μονής Λαζαριστών, με το πολυβραβευμένο έργο του Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ «Το Ραφτάδικο» το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη.
Μια μεγάλη παραγωγή αποτελεί το δυναμικό ξεκίνημα της επαναλειτουργίας της Μονής Λαζαριστών για την χειμερινή θεατρική περίοδο 2013-2014, με ένα έργο αισιόδοξο, γεμάτο ανθρωπιά και ελπίδα για ζωή που ζωντανεύει μια ολόκληρη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας, μέσα από πολύ γνωστές μουσικές μελωδίες οι οποίες άφησαν εποχή. Έναρξη: Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013.
«Το Ραφτάδικο» του Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ, το αριστούργημα του σύγχρονου γαλλικού θεάτρου, που έχει τιμηθεί με μεγάλα θεατρικά βραβεία και έχει παρουσιαστεί σε πολλές χώρες, θα ανέβει από το ΚΘΒΕ σε πανελλήνια πρώτη. Η παγκόσμια επιτυχία του έργου καθιέρωσε τον δημιουργό του, μεταξύ των πιο σημαντικών σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων. «Το Ραφτάδικο», μέσα από μνήμες, μας ταξιδεύει με χιούμορ και συγκίνηση σ’ ένα λαβωμένο Παρίσι, όπως το άφησε ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Είναι η μικρογραφία ενός κόσμου που, βιώνοντας την καθημερινότητα, ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Όπως έγραψε ο γνωστός θεατρικός κριτικός Ντομινίκ Ζαμέ: «…Τα χείλη γελούν και τα μάτια δακρύζουν. Ένα διαπεραστικό και ταυτόχρονα τρυφερό βλέμμα πάνω στον άνθρωπο και τα γεγονότα». Η παράσταση, με μια σύγχρονη σκηνοθετική προσέγγιση, φιλοδοξεί να αναζητήσει τις αναλογίες της μεταπολεμικής Γαλλίας με το τώρα και να επαναπροσδιορίσει τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου της Γαλλίας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ… ΤΟ ΡΑΦΤΑΔΙΚΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!
Τριάντα τρία χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση στο θέατρο Οντεόν του Παρισιού, Το ραφτάδικο φτάνει επιτέλους στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη. Η Ελλάδα, για την σύζυγο μου κι εμένα, είναι ο τόπος της καρδιάς μας. Οι Κυκλάδες το κρησφύγετο μας κι οι Σποράδες ό,τι μας μαγεύει περισσότερο. Ναι, τα τριάντα τρία αυτά χρόνια γυρίσαμε την Ελλάδα και την αγαπήσαμε. Από την Σπάρτη, στην Κόρινθο, από το Πήλιο στην Κέρκυρα, από την Ρόδο στην Πάτμο, αλλά ποτέ στην Θεσσαλονίκη. Το ραφτάδικο φτάνει στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη –μία από τις πρωτεύουσες της εξοντωμένης διασποράς μας- χάρη στις προσπάθειες του Γιάννη Ιορδανίδη και την γενναιόδωρη φιλοξενία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Το γεγονός πως φτάνει… παρ’ όλα αυτά, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, είναι για μένα μεγάλη ευτυχία και συγχρόνως για το ίδιο το έργο ένα είδος επιστροφής. Γιατί, Το ραφτάδικο θα νιώσει «σαν στο σπίτι του» στη Θεσσαλονίκη, αυτή την πόλη με τους χειροτέχνες και τους ποιητές. Το έργο αναφέρεται βέβαια σε άλλες δύσκολες εποχές αλλά κρύβει μέσα του ελπίδα και όρεξη για ζωή… παρ’ όλα αυτά. Μιλάει επίσης, για αλληλεγγύη και ευτυχία… παρ’ όλα αυτά, όπως επίσης για τον πόνο της απώλειας, τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους επιζήσαντες… Να βρει το έργο μου τον δρόμο της καρδιάς σας είναι, αγαπητοί φίλοι της Θεσσαλονίκης, αυτό που ολόψυχα εύχομαι. Ευχαριστώ εκ των προτέρων εκείνους, που κάτω από την σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Ιορδανίδη –τους ηθοποιούς και τους άλλους συνεργάτες- θα εργαστούν σ’ αυτό Το ραφτάδικο. Η ελπίδα και η ευτυχία του να ζει κανείς, ας μην εγκαταλείψουν ποτέ την καρδιά σας… παρ’ όλα αυτά!
Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ 14 Ιουλίου 2013
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Η RUE DE SEINE, Ο ΓΚΡΑΜΠΕΡ ΚΙ ΕΓΩ
Η πρώτη συνάντηση που είχα με τον Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ έγινε στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού, στη Rue de Seine, όπου έμενε. Ήταν ένα ευρύχωρο σπίτι σε μια πολυκατοικία στο κέντρο του Παρισιού, πολύ κοντά στο Θέατρο Οντεόν, όπου είχε παιχτεί σε παγκόσμια πρώτη το 1979, Το Ραφτάδικο. Την παράσταση εκείνη δεν την είχα δει, αλλά είχα διαβάσει το έργο που είχε κυκλοφορήσει απ’ το περιοδικό Avant Scene, λίγους μήνες αργότερα και με είχε κυριολεκτικά γοητεύσει. Ήθελα οπωσδήποτε ν’ ανεβάσω το έργο στην Ελλάδα για να γνωρίσω στο ελληνικό κοινό ένα εξαιρετικό κείμενο της σύγχρονης Γαλλικής δραματουργίας, που είχε αποσπάσει ομόφωνα τον έπαινο των Γάλλων κριτικών και είχε καταγοητεύσει το παρισινό κοινό, αναδεικνύοντας τον Γκραμπέρ ως κορυφαίο συγγραφέα του Γαλλικού θεάτρου με διεθνή αναγνώριση. Πήγα λοιπόν να συναντήσω τον Γκραμπέρ που ύστερα από πολύωρες… εξετάσεις μού παραχωρούσε την άδεια για την απόδοση και το ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα. Έκανα κάποιες προσπάθειες με τις κρατικές σκηνές, μιας και το έργο –πολυπρόσωπο– ήταν αδύνατο να ανέβει από θίασο του ελεύθερου θεάτρου. Πρόσφατα μάλιστα ανακάλυψα, ψάχνοντας στα χαρτιά μου κι ένα πρώτο σχεδίασμα της διανομής που είχα προτείνει όταν συζητούσα με τον Κούρκουλο για το ανέβασμα του έργου στο Εθνικό. Έτσι βρέθηκα να ’χω κάνει μια πρώτη απόδοση του έργου, που αργότερα παραχώρησα για ν’ ανέβει στον Θεατρικό Οργανισμό της Κύπρου. Την απόδοση εκείνη την είχα δώσει να τη διαβάσει ο Χορν, που είχε ενθουσιαστεί με το έργο, λέγοντάς μου πως ήταν απ’ τα καλύτερα σύγχρονα έργα που είχε διαβάσει. Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο Παρίσι…. Η Rue de Seine είναι ένας πολύ γνωστός δρόμος στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Αυτόν τον δρόμο τον γνώριζα πολύ καλά απ’ την εποχή που έμενε εκεί η Μελίνα με τον Ντασέν. Πολύ κοντά ήταν και το Παριζιάνικο ατελιέ του Τσαρούχη, καθώς και το διάσημο Café de Flore, όπου κάποιες φορές είχα την τύχη να συναντήσω εκεί διάσημες προσωπικότητες όπως ο Λωρόν Τερζιέφ, που ήταν σχεδόν μόνιμος θαμώνας, ο Ζαν-Κλωντ Μπριαλί, ή ο Λουί ντε Φινές. Η Μελίνα με τον Ντασέν μένανε στο 54 της Rue de Seine, που ήταν από την κάτω πλευρά του Boulevard Saint Germain. Εκεί είχε και το «αρχηγείο» της, όπου την έβρισκες άλλοτε να μιλάει στο τηλέφωνο χωρίς σταματημό και συγχρόνως να δίνει εντολές, που φυσικά είχαν σχέση με τις επιθέσεις της εναντίον των συνταγματαρχών, και άλλοτε να δέχεται κόσμο… Φοιτητής εγώ τότε στη Σορβόνη, έτρεχα απ’ τη μία άκρη του Παρισιού στην άλλη για να πάω έναν «επείγοντα» πάντα φάκελο κάπου ή να της αγοράσω τσιγάρα. Το Ραφτάδικο, όπως είπα, όταν πρωτοπαίχτηκε στο Θέατρο Oντεόν, δεν το είχα δει. Θυμάμαι όμως πως είχα δει μια άλλη παράσταση, έργου του Γκραμπέρ, το Ντρέυφους, που είχε ανέβει κι αυτό στο Οντεόν κάποια χρόνια νωρίτερα από Το Ραφτάδικο. Είχα πάει, θυμάμαι, στην επίσημη πρεμιέρα με τον Μπερνάρ Ντορτ, που συχνά με καλούσε να πάω μαζί του στις παραστάσεις. Έπειτα ακολουθούσε δείπνο σε κάποιο μικρό γαλλικό εστιατόριο, όπου μιλούσαμε με τις ώρες για την παράσταση, ενώ εγώ διαμαρτυρόμουν πάντα για το τεράστιο πούρο που κάπνιζε ακατάπαυστα. Από τότε έχουν περάσει χρόνια… Το ανέβασμα όμως του Ραφτάδικου στην Ελλάδα ήταν για μένα μια υπόθεση που δεν είχε κλείσει. Όταν λοιπόν ο φίλος και παλιός συνεργάτης Γιάννης Βούρος ανέλαβε την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του ΚΘΒΕ και μου πρότεινε συνεργασία, ξεπήδησε απ’ το μυαλό μου το έργο του Γκραμπέρ. Νέα συνάντηση λοιπόν με τον Ζαν-Κλωντ και τη σύντροφό του τη Ζακλίν τον περασμένο Ιούλιο στο Παρίσι, τηλέφωνα με τον Γαβρά, που ο Γραμπέρ είναι ο σεναριογράφος των ταινιών του, και όλα έπαιρναν τον δρόμο τους για την Πανελλήνια Πρώτη παράσταση του έργου στην Ελλάδα. Θα ’θελα αυτή τη στιγμή να ενώσω και τις δικές μου ευχές με τις ευχές του Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ και να ονειρευτώ μια μεγάλη επιτυχία του Ραφτάδικου στη Θεσσαλονίκη, όμοια με την επιτυχία που γνώρισε το έργο σε όλα τα θέατρα του κόσμου όπου παίχτηκε.
Λαϊκές παραστάσεις (Τετάρτη 7 μ.μ., Σάββατο 6 μ.μ.): Γενική είσοδος 12 € Πέμπτη στο ΚΘΒΕ: Γενική είσοδος 10 € Ειδική τιμή για ανέργους: Παρέχεται με την επίδειξη κάρτας ανεργίας (και αστυνομικής ταυτότητας ή διπλώματος οδήγησης) και ισχύει για τις παραστάσεις της Τετάρτης (7 μ.μ.) και της Πέμπτης (9 μ.μ.): 5 € Ομαδικές κρατήσεις: 8 €
