Στην εποχή μας, που από κάποιους αμφισβητείται ακόμη και ο όρος γενοκτονία για τον ξεριζωμό των ποντίων, η ιστορία των ιερών κειμηλίων, που κρυφά κατάφεραν να φέρουν οι Πόντιοι στην Ελλάδα, μαρτυρεί το αδικοχαμένο αίμα χιλιάδων ανθρώπων που δεν είχαν τη δύναμη να φύγουν και να αφήσουν πίσω τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, την πίστη τους.Tο 1923 μοναχοί της ιεράς μονής Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, σε μία προσπάθεια διάσωσης των ιστορικών κειμηλίων, έκρυψαν μέσα στο παρεκκλήσι της Aγίας Bαρβάρας την εικόνα της Παναγίας, το Ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και τον Σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού. Το 1930 ο Τούρκος Πρωθυπουργός δέχτηκε να πάει μία αντιπροσωπεία και να παραλάβει τα ιερά κειμήλια που αποτελούν μέχρι και σήμερα σύμβολα ορθοδοξίας και ελληνισμού του Πόντου. Τότε ο μοναχός Aμβρόσιος Σουμελιώτης, προϊστάμενος στην εκκλησία του Aγίου Θεράποντα της Tούμπας στη Θεσσαλονίκη, πήγε στην Τραπεζούντα στις 14 Οκτωβρίου και λίγες μέρες μετά επέστρεψε όχι μόνο με τα ιερά κειμήλια, αλλά και με τον Πόντο, όπως είχε γράψει τότε ο Λεωνίδας Iασωνίδης, Υπουργός Προνοίας της κυβέρνησης του Eλευθερίου Bενιζέλου: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».

Στην αρχή φιλοξενήθηκαν στο Bυζαντινό Mουσείο της Aθήνας, ενώ το 1951 με τη θεμελίωση της Νέας Παναγίας Σουμελά στην Βέροια η καρδιά του Πόντου άρχισε πάλι να χτυπά. Η Εικόνα, ο Τίμιος Σταυρός και το Ευαγγέλιο μεταφέρθηκαν στο Βέρμιο, όπου φυλάσσονται μέχρι και σήμερα. Το 1951 ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη το σωματείο Παναγία Σουμελά με πρωτεργάτη τον γιατρό Φίλωνα Κτενίδη από την Κρωμνή του Πόντου και τον Αύγουστο του 1952 ύστερα από σοβαρές και υπεύθυνες προσπάθειες η εικόνα της Παναγίας ενθρονίστηκε με επισημότητα στον ναό που χτίστηκε στο όρος Βέρμιο σε περιοχή που παραχώρησε η κοινότητα της Καστανιάς. Τον Αύγουστο του 1993 παραδόθηκαν από το βυζαντινό μουσείο Αθηνών ο πολιτικού Σταύρος και το Ευαγγέλιο του όσιου Χριστόφορου. στα υψώματα της Καστανιάς οι πρόσφυγες του Πόντου ανιστόρησαν τον Πόντο σε μικρογραφία όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο επί σειρά ετών πρόεδρος της Παναγίας Σουμελά Παναγιώτης Τανιμανίδης.

Από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης της στο Βέρμιο, άρχισαν να συσσωρεύουν χιλιάδες προσκυνητές με τη συμπαράσταση των οποίων ολοκληρώνεται ένα έργο αξιόλογο, θρησκευτικό, εθνικό, κοινωνικό και πολιτιστικό. Είναι ανάγκη να τονιστεί πως τόσο οι Πόντιοι όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μακεδονίας, είναι οι γνήσιοι Έλληνες με ελληνορθόδοξη συνείδηση όσο και αν μερικοί προσπαθούν να διαστρεβλώσουν η ιστορία και να ματαιώσουν την αδελφική συμβίωση το λαό. Αυτό τουλάχιστον φανερώνει η τελευταία ανάμνηση της ανύπαρκτης μακεδονικής εθνότητας και οι σοβινιστικές διαθέσεις της Τουρκίας που εκφράζονται με πολλές ενέργειες και ιδιαίτερα με την κατάληψη και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Η Παναγία Σουμελά φρουρός των βόρειων συνόρων της Ελλάδας, ιερό κέντρο του ανά τον κόσμο ποντιακού ελληνισμού, εκφράζει την κοινή των Ελλήνων συνείδηση για τη διατήρηση της εθνικής μνήμης και την θέληση για ένα κόσμο αδελφωμένο που θα διδάσκεται όμως από την ιστορία. Σήμερα στην εικόνα της Θεοτόκου διακρίνονται τα διαγράμματα της Θεοτόκου και του μικρού Ιησού. Αυτά τονίζονται εντονότερα από την ασημένια και χρυσωμένη θήκη που τα περιβάλλει με εικόνες, επιγραφές και πολύτιμες πέτρες, που ανάγεται στο 1700, με στέμμα ανεξάρτητο από την εικόνα. Οι διαστάσεις της είναι: Ύψος 0,40 – πλάτος 0,32 – πάχος 0,055 και του στέμματος: Ύψος 0,12 – πλάτος 0,32 και πάχος το ίδιο. Υπάρχουν επάνω τυπωμένες πλάγια τέσσερις παραστάσεις των προφητών Δαβίδ, Μωυσή και Ααρών. Από πάνω κρατάνε το στέμμα δυο άγγελοι, ενώ στο υπόλοιπο μέρος της θήκης, δεξιά και αριστερά υπάρχουν τυπωμένες διακοσμήσεις λουλουδιών.

Επάνω υπάρχει τυπωμένη η επιγραφή: «ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ ΣΟΥΜΕΛΙΩΤΙΣΑ» και κάτω «ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΓΑΘΗ ΤΑΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΥ ΧΕΙΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΣΟΥ ΑΡΟΝ ΦΙΛΟΨΙΧΟΝ ΤΩΝ ΠΛΑΣΤΗΝ ΟΙΚΤΗΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ Κ(ΑΙ) ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΜΙΧΑΛΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 1700».

Στις τρεις γωνίες υπάρχουν τρεις μεγάλες μπλε πολύτιμες πέτρες, ενώ έχει χαθεί η τέταρτη. Σειρά από πολύτιμες πέτρες πλαισιώνουν τις παραστάσεις, από τις οποίες σώζονται μέχρι και σήμερα έξι κόκκινες και είκοσι οκτώ πράσινες πέτρες. Επίσης υπάρχουν επτά μαργαρίτες πάνω στο στέμμα, σαράντα επτά στο πλαίσιο και γύρω από το άνοιγμα της εικόνας εκατό. Τα πλαϊνά της θήκης κοσμούνται με χρυσάργυρες διακοσμήσεις λουλουδιών.

Το στέμμα έχει τυπωμένες διακοσμήσεις λουλουδιών και τα πλαϊνά έχουν τις ίδιες διακοσμήσεις και την επιγραφή: «ΔΕΗΣΙΣ ΜΑΡΙΑΣ ΔΟΜΝΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΟΕΒΟΝΔΑ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΣΑΝΔΡΑΣ ΜΠΑΛΑΣΑΣ ΙΩ(ΑΝΝΟΥ) ΕΛΕΝΗΣ». Στη μέση σχηματίζεται σταυρός με έξι λευκές πέτρες και τέσσερις μικρότερες κόκκινες στα άκρα. Ο σταυρός έχει τέσσερις ακτίνες από τέσσερις κόκκινες πολύτιμες πέτρες και διακοσμήσεις από σμάλτο. Ακόμη φέρει σειρές μαργαριταριών, από τις οποίες οι μεγαλύτερες περιλαμβάνουν 151 μαργαριτάρια και οι μικρότερες 171. Η εικόνα και η επίχρυση αργυρή της θήκη, το “καμίσ’”, το πουκάμισο της δηλαδή, έχουν περιβληθεί από ξύλινη θήκη, μέσα στην οποία έχουν τοποθετηθεί για μεγαλύτερη ασφάλεια.

Πληροφορίες από το κείμενο του Μάκη Αδαμόπουλου για την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια

φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης