Αφού περί Σωζόπολης ο λόγος…

Θα μοιραστώ μαζί σας τις περιπέτειες ενός φιλόζωου…
Πέρυσι τέτοια εποχή γνώρισα την Άλπουπ…Για να ακριβολογώ αυτή ήρθε στην πόρτα μου, διψασμένη, πεινασμένη, σκελετωμένη, και τόσο φοβισμένη…Ο λόγος για ένα θηλυκό λυκόσκυλο απογοητευμένο από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ένα πραγματικό αγρίμι με τεράστια μελιά μάτια που ήταν τα μόνα που ξεχώριζαν από το σκεβρωμένο σώμα του…Πάντα κρυβόταν όταν έβλεπε άνθρωπο για αυτό και τα συνεργεία του Δήμου δεν κατάφεραν να την πιάσουν προκειμένου να την εμβολιάσουν και να την στειρώσουν κατά τη διάρκεια εξόρμησής τους στο πλαίσιο προγράμματος φροντίδας αδέσποτων ζώων. Η Άλουπ- έτσι την ονόμασα- ήταν ήδη ετοιμόγεννη .Είχε σκάψει μια τεράστια σπηλιά δίπλα ακριβώς στο οικόπεδο της εξοχικής μας κατοικίας ,την σκέπασε με κλαδιά και εκεί ήταν η κρυψώνα της.
Μόνο εμάς άφηνε να την δούμε κάθε φορά που της προσφέραμε τροφή και νερό.
Κερδίσαμε την εμπιστοσύνη της  και την αγάπη της σε συγκινητικό βαθμό…μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και έτσι ξεκίνησε η γνωριμία της οικογένειας μου και των φίλων που μας επισκέπτονταν με τον υπέροχο κόσμο των σκύλων που ουδεμία σχέση είχαμε μέχρι πρότινος.
Σε λιγότερο από έναν μήνα ένα ξημέρωμα του Αυγούστου η Άλουπ έφερε στη ζωή δέκα πανέμορφα κουτάβια. Η μοίρα όμως θέλησε να φύγει μέσα σε δέκα μέρες μετά την γέννα της με τρόπο τραγικό αφού είχε πάθει μόλυνση…
Κλάψαμε πολύ για αυτό το σκυλί που μας είχε δείξει τόση αγάπη σε όλη την οικογένεια…
Νιώσαμε ότι χάσαμε άνθρωπο και ήταν και ο τρόπος που μας αποχαιρέτησε που τα δάκρυα που κυλούν στα μάτια μου αυτή τη στιγμή δεν με αφήνουν για παραπάνω λεπτομέρειες…

Στοίχημά μας ήταν να ζήσουν τα κουτάβια πράγμα που καταφέραμε με πολύ κόπο όλοι στην οικογένεια. Απευθυνθήκαμε στον Δήμο Προποντίδας στη Χαλκιδική στον οποίο και οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που από την πρώτη στιγμή παρείχε την ιατρική του φροντίδα στα σκυλάκια μέσω των ειδικών του προγραμμάτων. Όμως δυστυχώς στην περιοχή δεν υπάρχουν κυνοκομεία και το έργο των φιλοζωικών
Οργανώσεων είναι σε στενά πλαίσια λόγω κρίσης.
Από τον περασμένο Αύγουστο μέχρι και σήμερα   παρέχουμε στα πέντε σκυλάκια που απέμειναν – αφού κατά την διάρκεια του χειμώνα καλοθελητές τη; Περιοχής  φρόντιζαν να τα αφήνουν σκοτωμένα έξω από την πόρτα μας – νερό τροφή και αγάπη.
Όμως η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει…
Οι κάτοικοι της περιοχής –που δεν είναι και πολλοί και ουδεμία σχέση είχαμε μαζί τους και ούτε και επιθυμώ – έδειξαν τον «πολιτισμό»  τους.
Αντί να διαμαρτύρονται για τα χίλια μύρια προβλήματα που έχει αυτός ο οικισμός και σε ότι αφορά τα αδέσποτα αντί να φροντίσουν να συνετίσουν τον ιδιοκτήτη- φίλο τους  ενός αρσενικού σκύλου που κυκλοφορεί χωρίς τα προβλεπόμενα από το νόμο και σπέρνει συνέχεια αδέσποτα..-σημειωτέον και τα κουτάβια της Άλουπ δικά του είναι παιδιά-δημιουργούν σε εμάς που δείξαμε το ανθρώπινό μας πρόσωπο στα ζώα διάφορα προβλήματα.
Νταήδες « φιλόζωοι» της περιοχής που μένουν τετράγωνα πιο πέρα και μέχρι πρότινος άφηναν τα περιττώματα των ζώων τους έξω από την πόρτα μου- γιατί έχουν επίπεδο οι άνθρωποι- σε συνδυασμό με «αυτόβουλους κηπουρούς» που πηδούν περιφράξεις γιατί τους ενοχλούν τα πέταλα από τα τριαντάφυλλά του διπλανού κήπου - έρχονται και μας απειλούν σε καθημερινή βάση ,κάνουν καταγγελίες ανώνυμες στην αστυνομία και όλα αυτά επειδή φροντίσαμε να παραμείνουν στη ζωή τα αδέσποτα ζωάκια.
Μακάρι να μπορούσαμε να τα υιοθετήσουμε όμως η στάση μας ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Φροντίδα και αγάπη στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας.
Λυπάμαι πραγματικά για την ποιότητα αυτών των ανθρώπων που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βγάλουν το μάτι του διπλανού τους…
Τι ειρωνεία …Σωζόπολη …όμως οι κάτοικοι –όχι όλοι- δεν αρέσκονται στο να σώζουν αθώες ψυχές ζώων….

                                                      ΒΕΝΗ