Η μνήμη της Θεσσαλονίκης και γειτονικών πόλεων, όπως η Κωνσταντινούπολη, ή το Βελιγράδι, η διερεύνηση της προσωπικής σκιαγράφησης ενός τόπου μέσω μαρτυριών, επικαλύψεων, ιζημάτων και αποκαλύψεων, η ίδια η πόλη ως μνημονικός τόπος ή ψυχογραφικό τοπίο, είναι οι βασικοί άξονες της έκθεσης «Τόποι της μνήμης-Πεδία οραμάτων» του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Αποθήκη Β1, στο λιμάνι έως τις 24 Φεβρουαρίου του 2013. 

Η έκθεση, που τελεί στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης, πλαισιώνεται από εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, καθώς και ανοικτές ξεναγήσεις για το κοινό από την Κυριακή 13 Ιανουαρίου και κάθε Κυριακής στις 12:00.

Μέσα από 16 έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, φωτογραφίες, βίντεο και εγκαταστάσεις, παλαιότερες παραγωγές του ΚΣΤΘ και νέα έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, αναδεικνύεται η βιωμένη μνήμη της πόλης, η φαντασίωση του πρότερου βίου της και η προβολή μελλοντικών προσδοκιών, αναδεικνύοντας διαφορετικές περιοχές από εκείνες που συνήθως εξυμνούνται στις επίσημες τελετές μνήμης επετειακού χαρακτήρα.

Μικρές, προσωπικές, κρυφές και λησμονημένες ιστορίες στην εμπλοκή τους με τα μεγάλα, εθνικά ή παγκόσμια αφηγήματα αποτελούν τον πυρήνα των καλλιτεχνικών αναζητήσεων που δεν εξωραΐζουν, ούτε αρνούνται την εγγενή αντιφατικότητα των αμφιλεγόμενων και δυνητικά συγκρουσιακών αφηγήσεων. Ο χρόνος και η ανθρώπινη δράση αλλάζουν την εικόνα των τόπων. Η πράξη της ενθύμησης, όπως πάντα, επενεργεί παραμορφωτικά στο υπαρκτό αστικό τοπίο, προσθέτοντας ή αφαιρώντας παλαιότερα στρώματα εικόνων, χρήσεων και βιωμάτων, αναδιατάσσοντας τη σήμανση του τόπου με κριτήρια συναισθήματος. Οι τόποι δεν έχουν πάντα ρεαλιστικές αναφορές. Μπορεί να είναι φανταστικές επινοήσεις, ανακλήσεις από το παρελθόν μορφών αστικής ζωής που έχουν εκλείψει, σκηνές οι οποίες δεν πρόλαβαν να καταγραφούν, ή απορρίφθηκαν από τις μεγάλες αφηγήσεις, τόποι που προσελκύουν, αλλά και απωθούν τους διερχόμενους, συστήνοντας εναλλακτικά  δίκτυα σχέσεων.

Συναισθηματικά φορτισμένες μαρτυρίες, ρεαλιστικές καταγραφές, φανταστικές αρχιτεκτονικές συλλήψεις, εικονικά, ηχητικά και λεκτικά τεκμήρια ενός γοργά μεταβαλλόμενου αστικού τοπίου, ψηφιακές δυστοπίες και εφιαλτικές ζωγραφιές ξεδιπλώνουν το παλίμψηστο της βιωμένης μνήμης και τα ίχνη που άφησαν οι διελεύσεις των σωμάτων ανάμεσα σε τόπους υπαρκτούς ή επινοημένους. Τόπους - αντικείμενα προσωπικής διεκδίκησης, ανάκλησης και επιθυμίας, ανασυρμένους από τη λήθη λόγω συνειδητής επιλογής και συστηματικής έρευνας, ή τυχαίας ανακάλυψης. Ο εντοπισμός τους εμψυχώνει παρεμβατικές συλλογικότητες που επιχειρούν να ορίσουν εκ νέου το νόημα της κρισιμότητας, του επείγοντος και της δημιουργικότητας στη σημερινή αντιφατική και παράδοξη συγκυρία της μετάβασης και της αστάθειας».