Τετάρτη, 16 Ιανουάριος 2013 08:43 |
Τίποτα δεν λειτοργεί τελικά. Είναι φοβεροό αυτό που συμβαίνει... Κάθε μέρα και ένα κομμάτι της κοινωνίας ξεκολλάει... Πληγές που αιμορραγούν και ανήμποροι φοβόμαστε για την επόμενη μέρα. Τόση αβεβαιότητα, τόση ομίχλη που δεν βλέπεις στο ένα μέτρο...Ποια ανάπτυξη όταν το τέρας της ανεργίας γιγαντώνεται και όταν και όσοι δουλεύουν παλεύουν με την απληρωσιά...Μόνο όσοι φρόντισαν να πλουτίσουν από την πολιτική επιβιώνουν πια ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα στις καμπούρες μας αδιαφορώντας κυνικά για την κατάντια μας...Για το ότι δεν έχουμε ελπίδα...Για το ότι δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω...Να ονειρευτούμε τα αυτονόητα....Χαμένη, καταδικασμένη γενιά που πληρώνει τις αμαρτίες των γονιών της...Αυτό είμαστε....
ΒΕΝΗ
|