Μαύρη  μωρέ, πικρή είναι η ζωή που κάνουμε…

Για να δανειστώ ένα στίχο από το τραγούδι της κλεφτουριάς και να συνεχίσω…
«Με φόβο τρώμε το ψωμί με φόβο περπατάμε…»
Αντιλαμβάνεστε πόσο επίκαιρα πια είναι όλα αυτά;
Ο φόβος  είναι διάχυτος για το μέλλον που προδιαγράφεται μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που έρχονται στα φώτα της δημοσιότητας…
Από Δευτέρα θα μοιράζεται πρωινό γεύμα και στα παιδάκια των σχολείων της Θεσσαλονίκης…Εκτός από τα συσσίτια ,εκτός από τους άστεγους…
Εκεί μας έφτασαν…Και όμως δεν φτάνει τόση δυστυχία…Δεν τους βγαίνει στα νούμερα…
Μέτρα…μέτρα και όλοι στα …έξι μέτρα μήπως και φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο ομαδικά και τους βγει ο λογαριασμός…αφού δεν τους βγαίνει με απολύσεις, περικοπές  μισθών και κτλ…
Οικονομική κατοχή…και ένας Λαός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του ΔΝΤ…και των Ισχυρών της ΕΕ.
Ας παραδειγματιστούμε από την Ιστορία μας και ας μην χάνουμε την ελπίδα μας…Έχουμε ένα πανίσχυρο όπλο…ως Λαός…
Τη δύναμη του Μυαλού και της Ψυχής…

                                                                     ΒΕΝΗ